Udział w spotkaniu wzięli przedstawiciele:

– zakładów ubezpieczeń;

– Krajowej Rady Izb Rolniczych;

– nauki – UW w Poznaniu, SGH w Warszawie;

– Instytutu Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej;

– Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa;

– Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;

– Funduszu Składkowy Ubezpieczenia Społecznego Rolników;

– Ministerstwa Finansów;

– Departamentów Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi planuje działać w konwencji holistycznego zarządzania ryzykiem w rolnictwie. Istotą jego będzie identyfikowanie źródeł ryzyka w gospodarstwach rolnych, edukacja rolników w zakresie dobierania właściwych instrumentów zarządzania ryzykiem oraz działanie Państwa (wsparcie) w zakresie zapobiegania ryzykom (ex ante) oraz łagodzenia jego skutków (ex post). Ubezpieczenia są jednym z instrumentów zarządzania ryzykiem w rolnictwie, który został poddany analizie i zostanie w najbliższych latach głęboko przekształcony. W celu wypracowania najlepszych rozwiązań zebrano szereg informacji oceniających obecny system.

W kwestii ubezpieczeń upraw rolnych i zwierząt gospodarskich wypowiedzieli się Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Rzecznik Finansowy, Polska Izba Ubezpieczeń, Izby Rolnicze.

Wspieranie i animacja działań mających na celu stabilizację dochodów rolnych jest ważnym celem stawianym sobie przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Zarówno w Polsce jak i wielu rozwiniętych gospodarkach, budżet państwa pełni funkcję ostatecznego gwaranta pomocy dla sektora Agro w przypadku występowania anomalii pogodowych i sanitarnych.  Zważywszy na skalę tych zjawisk – niekiedy o charakterze ekstraordynaryjnym – roli tej w pełni wyeliminować się w zasadzie nie da. Niemniej kryzysy, klęski żywiołowe czy epidemie towarzyszyły ludziom od zawsze. Należy wyciągać z nich wnioski i doskonalić metody i narzędzia antykryzysowe.  

Analiza czynników o charakterze makro, jak stopień pokrycia ochroną powierzchni upraw, przyspieszający wzrost wydatków na bezpośrednią pomoc klęskową, wzrost częstotliwości zdarzeń pogodowych, uzasadniają szukanie i optymalizację rozwiązań systemowych, maksymalizujących efektywność działań i angażowanych środków budżetowych.

Na dziś jednak, państwo jest kluczowym płatnikiem środków w ramach pomocy klęskowej. Negatywnym efektem ubocznym, poza rosnącymi kosztami dla podatnika, jest niezamierzona – ale jednak bezpośrednia – konkurencja z instytucjami ubezpieczeniowymi, które z definicji zajmują się wyceną ryzyka i jego ograniczaniem.

Strategicznie istnieje więc wyraźna potrzeba stworzenia kompleksowego (nieograniczonego tylko do ubezpieczeń komercyjnych), systemu narzędzi rynkowych i instytucjonalnych, pozwalających elastycznie i po konkurencyjnych cenach rynkowych dobierać instrumenty zarządzania ryzykiem przez rolnika.

Korzystając z dostępności narzędzi wspólnej polityki rolnej, istotne staje się wykorzystanie funduszy z budżetu europejskiego w ramach II Filaru WPR. Analiza i wdrożenie (akredytacja) polskich rozwiązań w ramach systemu unijnego, jest ważnym wątkiem i ostatecznym celem realizacji projektu.

Konieczne wydaje się również wykorzystanie wzajemności ubezpieczeniowej (pod postacią towarzystw ubezpieczeń wzajemnych i mutual funds – funduszy wspólnego inwestowania), jako naturalnej, pozbawionej typowych wad rynku komercyjnego, formy zabezpieczenia interesu poszczególnych grup producentów rolnych.

Realizacja Projektu to skoordynowane przez Departament Wsparcia Rolników działanie zespołów eksperckich, którego efektem ma być uzyskanie zmiany percepcji rolników, co do ich własnej roli w procesie zarządzania ryzykiem. To także optymalizacja i podniesienie efektywności wydatków budżetowych przeznaczanych na ten cel oraz animacja i wsparcie tworzenia elastycznego, konkurencyjnego rynku produktów, gwarantującego niezbędną podaż instrumentów ochronnych.